Phnom Penh
Door: Maartje
Blijf op de hoogte en volg Maartje
07 Januari 2018 | Cambodja, Phnom-Penh
Lieve Allemaal,
Donderdag 4 januari. Na een rit van ongeveer zes uurtjes kwamen we om 13u aan in Phnom Penh. Ik vond het meteen al helemaal niks. Ik was al soort van gewaarschuwd voor de sfeer en de mensen. Maar toch had ik zoiets van misschien valt het mee, je moet het immers toch zelf ervaren. Nou het was ook echt verschrikkelijk. Meteen heel veel mannekes van tuk tuks op ons af. En ja in Siem Reap vragen ze dat ook steeds, maar daar waren ze vriendelijk en lachen ze allemaal. Hier was het veel grimmiger en keken ze echt anders uit hun ogen. Uiteindelijk zelf een tuk tuk gevonden en die man aangesproken in plaats van opdringerige mannetjes.
Eenmaal aangekomen in mijn hostel heb ik wat gegeten, mijn spullen op m’n kamer gelegd en richting Royal Palace te gaan. Eigenlijk had ik er helemaal geen ene reet zin in maar ik dacht als ik hier dan toch ben kan ik beter even gaan. Daar Denise en Lisette weer tegengekomen en we hadden een lekker Nederlands klaag middagje. We hadden geen zin. Waren moe. Het was veel te heet om daar rond te lopen met 34 graden. Maar ook wel gelachen om ons “klaaguurtje”. En we hadden ook zoiets van misschien kunnen we het over een paar dagen wel waarderen want de gebouwen waren wel echt super mooi.
In het hostel nog even lekker niks gedaan, daarna wat gaan eten en gaan relaxen door lekker even een massage te krijgen!
‘s Avonds helemaal niks meer gedaan. Behalve een film gekeken, First They Killed My Father, over de oorlog in Cambodja. Want de volgende dag zou ik naar de S21 gevangenis gaan, oftewel Tuol Sleng Genocide Museum, en The Killing Fields dus wilde ik er wel alvast meer over weten en die film beschrijft het helemaal. Daarna snel gaan slapen.
Vrijdag 5 januari. Eerst gingen we richting S21. Via een audiotour kon je de route volgen en vertelden ze alles. Gelukkig hadden ze ook in het Nederlands zodat alles echt goed te volgen was. Het is moeilijk om te beschrijven wat er allemaal is gebeurd en om het onder woorden te brengen. Dat ga ik dus ook niet doen. Ik kan alleen zeggen dat het verschrikkelijk is allemaal en dat ik er gewoon letterlijk niet goed van werd. De foto’s, de kamers. Prikkeldraad. De verhalen. Niet normaal...
Na ruim twee uur reden we door naar The Killing Fields. Daar had je ook een (Nederlandse) audiotour. De gevangenen werden hier naartoe gebracht en vermoord. De verhalen die je hoorde waren ook weer mega heftig. Hoe de mensen werden vermoord. Er stond een boom waar kinderen werden vermoord. Door ze met hun hoofd daartegen aan te slaan werden kindjes en baby’s vermoord. Kogels waren duur. Te duur. Dus iedereen werd op een verschrikkelijke wijze vermoord. The Killing Fields zelf vond ik iets minder heftig om te zien omdat je niet zag hoe het precies ging. Maar de verhalen maakten het wel heftig. En ook de kleren die je zag en botten.
Aan het einde van de tour stond de “Stupa”. Het monument van The Killing Fields. Een witte toren vol met schedels. Gesorteerd naar kinderen/volwassenen en man/vrouw. En onderin de ‘wapens’ waarmee ze de mensen vermoorden.
17 april 1975 is het allemaal begonnen in Cambodja. Hier is 17 april een van de zwartste dagen van het jaar, terwijl het voor mij een van de feestelijkste dagen van het jaar is omdat mijn lieve Oma dan jarig is... Zo zie je maar dat de wereld heel verschillend kan zijn. Toch denk ik dat als je naar Cambodja gaat dit wel iets is wat je gezien moet hebben.
Het was een hele heftige indrukwekkende dag. Ik snap wel waarom iedereen zegt dat je er depressief van wordt. Ik voelde me ‘s middags ook echt niet fijn. De rest van de dag ook niks meer gedaan.
De volgende dag zou ik ‘s morgens naar Sihanoukville gaan en meteen vanuit daar naar Koh Rong, een paar dagen relaxen aan het strand!
Nog een positieve afsluiter.. mijn lieve daddy is vandaag jarig dussss gefeliciteerd Pap!! Dat je maar goed verwend mag worden vandaag en dat iedereen even op je proost!
Liefs Maart
Donderdag 4 januari. Na een rit van ongeveer zes uurtjes kwamen we om 13u aan in Phnom Penh. Ik vond het meteen al helemaal niks. Ik was al soort van gewaarschuwd voor de sfeer en de mensen. Maar toch had ik zoiets van misschien valt het mee, je moet het immers toch zelf ervaren. Nou het was ook echt verschrikkelijk. Meteen heel veel mannekes van tuk tuks op ons af. En ja in Siem Reap vragen ze dat ook steeds, maar daar waren ze vriendelijk en lachen ze allemaal. Hier was het veel grimmiger en keken ze echt anders uit hun ogen. Uiteindelijk zelf een tuk tuk gevonden en die man aangesproken in plaats van opdringerige mannetjes.
Eenmaal aangekomen in mijn hostel heb ik wat gegeten, mijn spullen op m’n kamer gelegd en richting Royal Palace te gaan. Eigenlijk had ik er helemaal geen ene reet zin in maar ik dacht als ik hier dan toch ben kan ik beter even gaan. Daar Denise en Lisette weer tegengekomen en we hadden een lekker Nederlands klaag middagje. We hadden geen zin. Waren moe. Het was veel te heet om daar rond te lopen met 34 graden. Maar ook wel gelachen om ons “klaaguurtje”. En we hadden ook zoiets van misschien kunnen we het over een paar dagen wel waarderen want de gebouwen waren wel echt super mooi.
In het hostel nog even lekker niks gedaan, daarna wat gaan eten en gaan relaxen door lekker even een massage te krijgen!
‘s Avonds helemaal niks meer gedaan. Behalve een film gekeken, First They Killed My Father, over de oorlog in Cambodja. Want de volgende dag zou ik naar de S21 gevangenis gaan, oftewel Tuol Sleng Genocide Museum, en The Killing Fields dus wilde ik er wel alvast meer over weten en die film beschrijft het helemaal. Daarna snel gaan slapen.
Vrijdag 5 januari. Eerst gingen we richting S21. Via een audiotour kon je de route volgen en vertelden ze alles. Gelukkig hadden ze ook in het Nederlands zodat alles echt goed te volgen was. Het is moeilijk om te beschrijven wat er allemaal is gebeurd en om het onder woorden te brengen. Dat ga ik dus ook niet doen. Ik kan alleen zeggen dat het verschrikkelijk is allemaal en dat ik er gewoon letterlijk niet goed van werd. De foto’s, de kamers. Prikkeldraad. De verhalen. Niet normaal...
Na ruim twee uur reden we door naar The Killing Fields. Daar had je ook een (Nederlandse) audiotour. De gevangenen werden hier naartoe gebracht en vermoord. De verhalen die je hoorde waren ook weer mega heftig. Hoe de mensen werden vermoord. Er stond een boom waar kinderen werden vermoord. Door ze met hun hoofd daartegen aan te slaan werden kindjes en baby’s vermoord. Kogels waren duur. Te duur. Dus iedereen werd op een verschrikkelijke wijze vermoord. The Killing Fields zelf vond ik iets minder heftig om te zien omdat je niet zag hoe het precies ging. Maar de verhalen maakten het wel heftig. En ook de kleren die je zag en botten.
Aan het einde van de tour stond de “Stupa”. Het monument van The Killing Fields. Een witte toren vol met schedels. Gesorteerd naar kinderen/volwassenen en man/vrouw. En onderin de ‘wapens’ waarmee ze de mensen vermoorden.
17 april 1975 is het allemaal begonnen in Cambodja. Hier is 17 april een van de zwartste dagen van het jaar, terwijl het voor mij een van de feestelijkste dagen van het jaar is omdat mijn lieve Oma dan jarig is... Zo zie je maar dat de wereld heel verschillend kan zijn. Toch denk ik dat als je naar Cambodja gaat dit wel iets is wat je gezien moet hebben.
Het was een hele heftige indrukwekkende dag. Ik snap wel waarom iedereen zegt dat je er depressief van wordt. Ik voelde me ‘s middags ook echt niet fijn. De rest van de dag ook niks meer gedaan.
De volgende dag zou ik ‘s morgens naar Sihanoukville gaan en meteen vanuit daar naar Koh Rong, een paar dagen relaxen aan het strand!
Nog een positieve afsluiter.. mijn lieve daddy is vandaag jarig dussss gefeliciteerd Pap!! Dat je maar goed verwend mag worden vandaag en dat iedereen even op je proost!
Liefs Maart
-
07 Januari 2018 - 07:41
Susan:
Jee Maartje,
Ik jrijg zelfs hier achter mijn i phone met het lezen van je verslag buikpijn!
Wat een heftige ervaring.... snap dat je daarna even ondersteboven bent en tijd nodig hebt om het te laten bezinken!
Gelukkig had jje daarvoor geklaagd anders had je dat niet meer gedaan waarschijnlijk haha want dat wasr jij over klaagde is vast niets in vergelijking met wat je daar gezien hebt -
07 Januari 2018 - 08:39
Jose:
Wat heftig zou er ook niet goed van worden. Maar vanuit hier dan ook maar iets positiefs, van harte gefeliciteerd met je vader xxx -
07 Januari 2018 - 10:39
Ingrid:
Getverderrie nou, ik zou er ook niet goed van worden hoor, bah!
Geniet nou maar lekker van het strand daar dan, heb je wel verdiend.
Gefeliciteerd met je paps en stuur je wat zon op als je ‘m beu bent?
Xxx -
07 Januari 2018 - 11:10
Yvonne:
Maartje,gisteren aan de telefoon had je alles al verteld hoe heftig 't allemaal is geweest!!!!!Wat ik ook zei dat 't goed is dat je nu 'n paar dagen rust neemt!
Ik was jouw blog daarnet aan 't lezen en dacht meteen, op m'n 35e verjaardag is 't begonnen
en jij dacht er ook aan!!!! Nou Maartje geniet van je vrije dagen! Dikke kussen van opa en mij! -
07 Januari 2018 - 12:30
Lucie:
Nou, dit is een minder gezellig verhaal. Zoals jij het beschrijft krijg ik er kippenvel van. Wat moet dat een heftige ervaring zijn geweest. Ik snap dat je alles moet laten bezinken. Ik wordt al niet goed van het lezen laat staan door het met eigen ogen te zien. Gelukkig heb je nu tijd om te relaxen en kun jij je weer voorbereiden op een nieuw avontuur. Wrs weer met veel gezelligheid, leuke mensen, lekker eten en drinken. Tot snel weer. -
07 Januari 2018 - 12:47
Mutti:
Mooi verslag Maart.....ik heb er van de wk ook nog eea van gelezen om te zien wat je daar hebt gezien.... Het chillen daarna is goed, dat heb ik vd wk al gezegd. Nu ben je met papske aan het facetimen, lekker op Koh Rong, met je blote voetjes in t zand......Enjoy schatteke xx -
07 Januari 2018 - 14:59
Lieke:
Proficiat Maartje met je papa ! Strakjes even proosten hoor ik doe mee!! Kuszzz -
07 Januari 2018 - 19:18
Tante Daan:
Hoi Maart, wat een mooi maar ook wel een luguber verhaal. Begrijpelijk dat je niet meer in je knollentuin was de rest van die dag. Zo verschrikkelijk wat daar gebeurd is, niet te bevatten. Wij, maar ook veel anderen, hebben de film 'the killing fields' gezien. Zeer indrukwekkend. Goed dat je even de tijd hebt genomen om het te laten bezinken, maar dat je daarna wel weer de knop hebt kunnen omzetten. Lekker relaxen en genieten. Dikke knuf xxx -
08 Januari 2018 - 15:16
Peter Jansen :
Leuke verhalen. Jij hebt het reuze naar je zin volgens mij. Kom je toch nog wel terug -
09 Januari 2018 - 12:15
Ans:
Hoi Maartje, erg heftig wel zo zeg, fijn dat je dat allemaal toch gezien hebt maar nu een paar dagen aan het strand is toch wel beter. Lekker chillen en relaxen. Super om dit allemaal te volgen zo.
Lieve groetjes -
09 Januari 2018 - 15:58
Anita:
Hoi Maartje,
Al bekomen van je creepy adventure, wel mega interessant, dat zulke dingen echt zijn, bizar.
Maar zoals je zegt je moet het wel gezien hebben. maar gelukkig zie je meer mooie dingen waar
je van kan genieten. Have fun. Kissiexxxxxx
-
09 Januari 2018 - 19:52
Buuv:
He Maartje,
alles in de wereld is niet mooi :( dit zijn gruwelijke dingen pfff
geniet maar van de mooie dingen en de leuke mensen die je ontmoet!
groetjes...
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
